Ontgoocheling

Ik ben geen belezen man. Buiten de schoolse literatuuropgaves in lang vervlogen tijden heb ik tot mijn schande weinig fictie- geschriften tot mij genomen. Een weekblad en vakliteratuur zijn zowat mijn belangrijkste papieren informatiebronnen geweest.
Mijn literaire bagage beslaat dus enkele tientallen niet al te volumineuze boekwerken waarvan de werken van Willem Elschot de hoofdmoot uitmaakt. Zijn beste ( en dunste ) boekje vind ik zondermeer " Kaas " , beklijvend vond ik " de ontgoocheling ".
Ik kom op dit onderwerp omdat ik enkele weken al rondloop met een " buikgevoel " waarbij ontgoocheling een basisingrediënt vormt. Confrontatie met "onwaarheden " en inzichten die plots een nieuwe wending krijgen , geven een wrange nasmaak en zijn moeilijk verteerbaar.
Gezien de tijd alle wonden heelt, zal het kwestie zijn om geduld te betonen. Daarbij denk ik wel eens aan het gezegde : " ik kloeg dat ik geen schoenen had, tot ik iemand ontmoette die geen voeten had ".
Ondertussen kan wat afleiding natuurlijk ook nooit kwaad.
Daarom morgen met gans de familie naar Zuiderse oorden.
Bij leven en welzijn terug op post na het herfstverlof .

gedicht

"Vrienden van de poëzie " is een verademing in de haast ondraaglijke lichtheid van het dagelijks vlaams TV-aanbod. Natuurlijk geen programma om een avond mee te vullen en ongetwijfeld bestaat de kracht erin dat het juist zo kort en pretentieloos is.
Nu moet ik toegeven dat ik amper nog deelneem aan de klassieke doelloze kijksessies vanuit uitgezakte positie in mijn ligzetel tot dat de slaap mij overmant.
Dus eigenlijk heb ik geen recht van oordeel meer over de nieuwe programmaplatformen.
Als ik het aanbod overloop zie ik evenwel nog altijd de zelfde soaps, reality-reeksen, C-films en stupide spelletjes , rode lopers en zoektochten achter een man voor Wendy... zoals dat al jaren het geval is.
Ik spreek er mij niet verder over uit, maar denk er het mijne over en heb niet het gevoel dat ik veel mis en dat er veel nieuws onder de zon is.
Een gedicht dan maar:

Voor
was was was
was was
is.

Auteur onbekend, maar ik dank hem hartelijk voor deze mooie woorden.
Dag vrienden van de poëzie.

Baron ( in spe )

Geen schepen van veiligheid, wel een schepen van dierenwelzijn in Antwerpen !
Keizer Patrick heeft de postjes verdeeld en de prioriteiten vastgelegd .
Dit gezegd zijnde , eerst een verdiend herfstverlof van 10 dagen en daarna nemen we rustig de tijd om inhoudelijke invulling van deze postjes op punt te zetten. Voorwaar Patrick is nog geslepener dan ik dacht. Eerst bondgenoten maken door geschenkjes ( jobjes ) uit te delen en dan " pro forma " over de accenten in de toegewezen bevoegdheden discussieren. Of denk je dat de VLD en CD&V hun schepenambtje nog in de weegschaal gaan leggen door principes op het scherp van de snede te hanteren?
Patrick is een handig strateeg en zal als een zonnekoning over " A " regeren ! Zoveel is zeker.
Terug naar aanhef: dierenwelzijn is een prioriteit voor het Antwerps stadsbeleid. Over welke dieren ( buiten de ZOO ) hebben wij het dan eigenlijk ? Buiten honden en katten, kanarievogels, ratten en muizen en enkele hamstertjes zie ik niet zodanig veel specimen die onder dit departement vallen.
Neerhofdieren, pluimvee, paarden , koeien en varkens zijn marginaal vertegenwoordigd in het moderne stadsbeeld, dus daardoor kan dit aandachtspunt niet ingegeven zijn.
Zou het dan toch de bekommernis om de talrijke ( 33,5%) " mestkevers " zijn, of het lot van de vele offerdieren ( schapen ) van de moslimgemeenschap die hier de bezorgheid van onze bestuurders vormen ?
Benieuwd hoe de beleidslijnen van dit departement verder zullen ingevuld worden .
Verder is Patrick de allochtone kiezers die hem aan de macht brachten wel dankbaar, maar wegens " onervarendheid " worden ze vriendelijk verzocht nog 6 jaartjes op de reserve banken te blijven zitten. Of dat ook zo slim was , Patrick ?
Toemaatje :
Nu Patrick zelfs door de koning is ontvangen moet hij wellicht kortelings op zoek naar een heraldisch motief en een wapenspreuk. Suggestie : l' ét"A"t, c'est moi .

Zweten

Vanmorgen zeven baantjes gezwommen , de term "getrokken" , zoals dat in het jargon heet, durf ik nog niet gebruiken. Wild enthousiast maakt het mij evenwel niet, en over de zin ervan heb ook mijn twijfels. Toch neem ik mij voor nog even aan te zien alvorens af te haken. Ik heb namelijk een kameraad die mijn tekort aan gedrevenheid ruim kompenseert en wat napraten nadien is ook niet te versmaden. Het etablissement waar ik mijn sportieve talenten ontplooi, biedt niet alleen gelegenheid tot spartelbeweging van de ledematen in chloorwater, er is ook een turks bad, een sauna, diverse massage baden en een fitnesszaal. Het turks bad heb ik na lang aandringen even geprobeerd. Na 5 min waren mijn uithoudingsvermogen en
mijn lachspieren zodanig op de proef gesteld dat ik wijselijk de seance verlaten heb. Trouwens denk nu vooral niet dat er een pikant sfeertje heerst zoals op bovenstaande foto!
Even situeren: 3 haast verwelkte mansfiguren en een dame eveneens met oma-status ( rimpelrocktype ) , zitten in zwemtenu doodserieus voor zich uit te staren, in een wazige stoomlucht enigzins naar adem te happen terwijl het zweet bij beken uit hun poriën stroomt. Wellicht beelden zij zich in dat ze hun lichaam een dienst bewijzen, maar ik ben van het tegenovergestelde overtuigd.
Ik kan geen enkele natuurlijke voorziening bedenken die deze beproeving ook maar van verre imiteert, moest het dan toch zo batig zijn voor ons gestel , zou je toch denken dat moeder natuur een vergelijkbaar natuurlijk fenomeen zou voorzien hebben. Ik ken er geen ! Ik ken ook geen dieren die een aanverwant gedrag vertonen. Nochthans zijn er vele sporten waar dit wel zo is, zwemmen, lopen, springen, liggen ,zitten... tot daar aan toe. Hete dampen inademen terwijl men zwetend als een rund naar mekaars navel zit te staren lijkt mij een bizar gedrag, instinctmatig voel ik mij er niet toe aangetrokken, en laat het dus verder aan de Turken over.
Sauna behoort mijns inzien tot hetzelfde gedragspatroon, maar dan enigszins geadapteerd aan onze noordelijke medemensen. Voor mij hoeft het niet.
Het ergste van al lijken mij evenwel de fitnessfanaten. Mensen die geld uitgeven om op de meest schrikbarende marteltuigen zichzelf te pijnigen hebben zonder meer andere gedachtenkronkels dan ik. Ik respecteer ze, en hoop dat het wederkerig is !

Friet

Mijn jongste boy is 4 geworden. Op dezelfde dag als zijn grootvader 60 werd. Gisteren werd dat gevierd met een familiefeestje. De traditie wil dat de jarige inspraak heeft in het menu en dat was zonder meer een geslaagde keuze . Frietjes moesten het zijn. Mijn schoonzoon heeft culinaire aanleg en creatief talent. Het " Fritkot " thema was dan ook verregaand uitgewerkt. Logo's van QUICK over het huis verspreid, met bijbehorende menulijstjes waarop de gasten hun préferé's konden aankruisen, keuze uit puntzak of bakje, assortiment sausen waarvan ik enkel mayonaise herkende, garnituren à la curry-worst , hamburger en enkele exotisch klinkende specialiteiten die alleen bij doorwinterde frituurkenners gekend zijn. Softdrink en ijs !
Iedereen enthousiast en voor mijn jongste boy ongetwijfeld " un jour de gloire ".
Een geslaagd feestje met als enig inconvenient een overheersende frietgeur die ongetwijfeld nog dagen in huis zal hangen en aan het gebeurde zal herinneren!

Voor mij was er één pijnlijk moment waarop ik niet had gerekend. Zeker ogenblik kwam het onderwerp " snoep " ter sprake. Verklapt mijn boy daar toch wel dat zijn grootvader hem heeft leren snoepen zeker !
Neemt dan uw kleinkinderen al eens in vertrouwen !
Maar buiten deze schoonheidsvlek was alles OK.
Een mens heeft soms niet veel nodig om gelukkig te zijn !

Eens sixtie, altijd sixtie

Gisteren een uitnodiging van mijn kinderen en kleinkinderen gehad om op 11 november een " sixtie-uitstapje" te doen . Per e- mail, want zo hoort dat in deze snelle tijd die ons verwart. Bovendien heeft dit medium het voordeel dat je er meldingen kan mee doen zonder dat strikvragen kunnen gesteld worden , waardoor de e-mailer zich zou verspreken, want het moet een verrassing zijn ! Zo hoort dat blijkbaar !
Ik was al blij dat " D-day " zonder veel kabaal en ruchtbaarheid was voorbij gegaan, in de stille hoop dat het daar zou bij blijven, neen dus !
Ik prijs mij gelukkig dat mijn kinderen initiatieven willen nemen hoor, maar hoe goed bedoeld ook, is het toch ongewild ook een beetje zout op de wonde strooien. Wie doet er nu graag een sixtie-uitstap ? Over 10 jaar organiseren ze misschien een rolstoel-uitstap, wie weet !
Bovendien weten ze dat ik niet het type van leuke surprise-parties ben , maar ik zal mijn lot grootmoedig dragen en niet laten merken dat ik nu nog 3 weken mijn hersens moet pijnigen over wat mij ( ons ) nu eigenlijk te wachten staat.
Mijn vrouw is hetzelfde lot beschoren maar straalt toch meer vertrouwen en gemoedsrust uit. Ergens verdenk ik haar ervan dat zij , zoniet alles, dan toch reeds een tipje van de sluier heeft gelicht. Vrouwen zijn daar immers meer bedreven in , is het niet ?
Eerste onduidelijkheid is bijvoorbeeld of sixtie hier slaat op onze vergevorde levenscyclus, dan wel op de " golden sixties " van vorige eeuw, toen wij prille starters waren? Zolang ik hier niet uit ben kan ik ook niet verder puzzellen.
Ik vrees het eerste, want de beruchte jaren 60 kennen zij immers alleen van horen zeggen.
Misschien probeer ik via mijn vrouw nog iets los te peuteren, of via de " boys " lijkt mij ook geen slecht idee.
Neen, ik geef mij nog niet gewonnen ! Dan kennen ze mij nog niet goed!

Mier

Tot u spreekt een prille zestiger. Zes decennia op een reusachtige bol die rondtolt in het heelal aan circa 1750 km /u, en dat samen met circa zes miljard soortgenoten. De soortgenoten houden dat gemiddeld 6-7-8- decennia vol, maar de bol tolt al miljoenen jaren. Daarbij komt nog dat er miljarden van die bollen bestaan. En dan vraagt men mij: en hoe voelt het nu als 60-er ? Stomme vraag want met voorgaande wetenschap is er toch maar één antwoord mogelijk zeker: NIETIG ! Het voelt nietig aan te weten dat men in de ruimte minder is dan een mier op aarde.
Bovendien ben ik dan nog een doorsnee mier, niet eens een speciaal begaafde of talentvolle mier, een doornee mier die bijgedragen heeft aan de instandhouding van de soort , dat wel, maar vermeldenswaardige stappen voorwaarts in de ontwikkeling van het mierendom heb ik niet geleverd. In wezen heb ik dus enkel in de ruimtelijke tijdsorde een milliseconde deel uitgemaakt van de mierenpopulatie, zonder verder te begrijpen wat er nu eigenlijk op termijn van de mierenorde gaat geworden en wat eigenlijk de zin ervan is.
Weet jij een zinnig antwoord, je mag het mij altijd vertellen. Ik vermoed dat hier enkel gelatenheid en bescheidenheid soelaas kan brengen. Ergens hoop ik dat ooit nog Einstein-mieren opstaan die ons het antwoord op de zin van ons bestaan kunnen ontrafelen. Mijn rol is dan geweest deel uit te maken van de continuiteit in de mierencolonie zodat die Einsteins zich op termijn nog kunnen ontwikkelen.
Is dat geen bemoedigende gedachte ?
Verder ga ik er niet op in , want een mens mag zich op zijn oude dag niet te fel belasten, schijnt het!
Anders ( J Gabin ) gezegd: maintenant je sais, je sais qu'on ne sait jamais , c'est tout ce que je sais, mais ça je le sais !

't Pleintje

Als men 6o wordt bestaat de neiging om wat te mijmeren over vervlogen tijden. Niet dat ik zo'n behoefte heb om veel terug te blikken, maar toch !
Vanmorgen had ik een afspraak bij de tandarts, door een toevallige vlotte doorstroming van het verkeer arriveerde ik een half uur te vroeg. Dat bracht mij op het idee om een koffie te nuttigen in mijn vlakbij gelegen stamcafe uit mijn humaniorajaren. Het betreft hier een van oudsher vermaarde volkskroeg die tot mijn verbazing amper veranderd was. Een bruine kroeg met haast versleten cafétafeltjes en imitatiethonet bistrostoelen met gebrande zitting; ruime asbakken en een stapeltje bierkaartjes als garnituur. Zeven jeugdige bezoekers ( brossers of doppers ? ) op barkrukken aan de imposante toog, ' de sjotterkes en het kaske ' stonden er afgeleefd op klanten te wachten.
Alleen de " juke-box " links van de toog was verdwenen. De rest was in de jaren zestig blijven steken. De vloer , het berookt plafond, de non conformistische affiches en de ongedwongen sfeer waren er nog altijd.
Ik zat erbij als een anachronisme van een tijdsbeeld, niemand kende mij er nog en dat was wederzijds, maar toch het gaf mij een gevoel alsof er verleden week nog een drinkgelag met cantus was geweest. " on descends de la montagne à cheval " was één van de vele topsongs. Meer dan eens werd er een glaasje te veel genuttigd, uitzonderlijk liep het iets te ver uit de hand... tijden die voorgoed 'vergangen sind'... maar wellicht door nieuwe actoren ingevuld worden... Moeder Stanke ( destijds ook rond de 60 ) was de cafébazin , nu zijn het haar kleinkinderen die de zaak draaiende houden. Als " we " dan eens te veel gedronken hadden gaf ze ons soms een boterham om te bekomen en goede raad waarvan ik mij nog volgende zinsnede herinner : " Gij zijt beter af als ge Tonic drinkt jongen: ge wordt er niet slimmer van, maar ge behoudt het verstand dat ge hebt"
Plots realiseerde ik dat het bijna 11 h was en dat ik mij moest haasten om niet te laat op mijn afspraak te zijn. Bizar, maar toch had het mij even een goed gevoel gegeven!

Even zagen

Als dit blog een weerspiegeling zou kunnen zijn van mijn gemoedstoestand, zou ik een leeg blad kunnen invoegen om aan te duiden dat ik plat gevallen ben. Wat te doen echter als je gevoelens en ingesteldheid nog verder zakken, onder nul, zeg maar ? Leger dan leeg kan men een blad immers niet maken.
Vroeger placht ik mij voor te houden dat een probleem dat op te lossen is, eigenlijk geen probleem is, en in wezen denk ik daar nog steeds zo over.
Wat evenwel met problemen waar we machteloos tegen staan, waar we zo goed als geen impact meer op hebben, maar waarbij we toch zo nauw betrokken blijven , dat ze verdringen evenmin baat kan brengen ?
Ik denk hier niet zozeer aan de echte grote wereldvraagstukken, dan wel aan de dagdagelijkse knelpunten die ieder mens in meer of mindere mate in zijn directe omgeving wel ontmoet, en waar hij dan zo goed mogelijk mee voort moet.
Ik heb het gevoel dat daarnaast ook mijn strijdlust is afgenomen, in de plaats komt dan fatalisme of frustratie, gewoonlijk een mengeling van beide. Wat nu te verkiezen is , weet ik niet zo meteen, gelatenheid bevordert geestelijke luiheid, frustratie houdt de geest wel scherper, maar ondermijnt op de duur de fysieke gesteldheid.
Ik wil eigenlijk duidelijk maken dat ik last heb met situaties die ik niet kan bijsturen terwijl ze volgens mij, hetzij onrechtmatig, dan wel foutief evolueren.
Met ' bijsturen ' bedoel ik in de eerste plaats in dialoog de best mogelijke keuzes maken.
Als de dialoog is vastgereden is hij evenwel moeilijk terug vrij te krijgen.
Dus: leren omgaan met frustratie is de boodschap, zeker ? ( want gelatenheid is niet in mijn karakter ingebakken )
Voor alle duidelijkheid, het gaat hier niet over echtelijke problemen , wat dat betreft heb ik zonder meer buitengewone ' chance ' gehad. ( en goed uit mijn ogen gekeken, natuurlijk ook !)

Gulle Overheid

Men zegt wel eens: wat niet weet, wat niet deert ! Gisteren was ik nog gelaten tevreden met mijn pensioen van 650 €, maar nu verneem ik toch wel op VRTnieuws.net dat de armoedegrens 777 € / maand bedraagt, en dat ik nu behoor bij de 10,2% autochtonen die onder deze armoedegrens gaan moeten leven. Ik steek u niet weg, het kwam aan als een slag in mijn gezicht !
Enige troost : 50% van de turken en marokkanen in ons land zijn hetzelfde lot beschoren !

Te noteren dat ik wel tot mijn 60-ste sociale bijdrage als zelfstandige heb afgedokt( zie vorige blog ), noch ikzelf, noch mijn vrouw 1 dag gestempeld hebben en omzeggens niet ziek zijn geweest. Ik vraag mij af of mijn onfortuinlijke allochtone medelanders , die in mijn gezelschap vertoeven, en ook de 50% die het dan blijkbaar wel royaler hebben, hetzelfde palmares kunnen voorleggen ?

Wie zei daar ook weer dat België welvarend is geworden door zijn ondernemerschap en KMO netwerk ?
Ik moet zeggen dat onze politiekers mijn inzet dan wel erg naar waarde weten te schatten.
Dank u zeer voor deze gulheid !
Ik zal u gedenken in het stemhokje. ( voor zover dat ook al geen farce meer is )

Begroting

32 jaar had ik een vennootschap in de productie sector. Samen met mijn deelgenoten werd er jaarlijks uiteraard een begroting opgesteld voor het volgende jaar. De lopende begroting werd maandelijks gecontroleerd en desgevallend waar mogelijk bijgestuurd. Ik ben zelf technisch geschoold en niet bepaald een kei in economie. Alle conclaven en voorbereidingen ertoe werden dan ook mede behartigd door een accountant. Onze onderneming was gedurende geruime tijd het stadium van KMO ontgroeid en stelde om en bij 100 medewerkers te werk. In globo was de firma succesvol, maar het zal duidelijk zijn dat magere en vette jaren elkaar afwisselden. Vooral tijdens de magere jaren was de begrotings opmaak niet altijd een lachertje. Voor Guy , Freya en Co blijkbaar wel. Waren wij dan zoveel stommer dan de knappe bollen die ons besturen ?
Ik denk het niet, maar ik kijk nu wel met afgunst naar de spelregels van de overheid ( op alle echelons ) en deze van een privé onderneming.
Ik beschouw nu voor het gemak even de essentie .Voor beiden is de opgave dezelfde: er moet meer binnenkomen dan er buiten gaat. ( al de rest is technologie op diverse terreinen om hiertoe te komen ). Het privé bedrijf dat hierin slaagt is succesvol, slaagt het er niet in dan verdwijnt het bedrijf op termijn en de aandeelhouders verliezen hun geld.
Niet zo bij de staat, vandaar wellicht de lachende gezichten, het wezenlijke verschil ligt namelijk op tweeërlei gebied :
De regering werkt niet met eigen geld , en is niet onderhevig aan de wetten van de economische concurentie ( monopolie ) , bij wanbeleid kunnen de bestuurders ( regering ) wel verdwijnen maar niet de onderneming , verantwoording voor eventueel wanbeleid kan nooit tot persoonlijk verlies leiden voor de dames en heren, ( integendeel, er is hoe dan ook voorzien in royale pensioen en uitstapregelingen en een of meerdere lukratieve uitwijkmandaten )
Tweede wezenlijk verschil : tekorten opvullen is enkel kwestie van voldoende verbeelding en truuks : eenmalige verkoop van ambassades bijvoorbeeld, de sale en lease back truuk uiteraard en de talloze taxatie verhogingsmogelijkheden die niet direct sterk georganiseerde drukkingsgroepen in het verweer brengen.
In het slechtse geval loopt de schuld op, so what ?
Afstraffing door de kiezer bij wanbeleid ? Laat me niet lachen, de nodige ( voor ) akkoorden
zorgen er toch voor dat dezelfde knappe bollen terug aan de vetpotten komen te zitten.
Ik wil maar zeggen, nu ik erop terugkijk , vraag ik mij af wie op de duur nog voldoende durf aan de dag legt om met eigen engagement een ondernemingsrisico op zich te nemen in dit land dat steeds meer afglijdt naar machtscorruptie en rechtsonzekerheid.
Moest ik herbeginnen, en weten wat ik nu weet, ik zou er nog eens over nadenken!
Toegegeven , ik heb ook een royale uitstapregeling : 650€ /maand pensioen ! Bruto wel te verstaan!

Belgistan

9 oktober 2016 : De democratische verkiezingsdag was al weken gepropageerd op de staatszender VRT ( Veeltalige Rode Televisie ) en in menig duidingsprogramma waren de verwezelijkingen van de regering uitvoerig in de verf gezet . De regeringspartij SclspinvagrPa ( Socialistische christelijke liberale spiritisten en nieuw vlaamse alliantie Partij arabica ) had het de voorbije legislatuur naar eigen zeggen immers helemaal niet slecht gedaan . Vooral op gebied van cultuurverrijking waren belangrijke stappen gezet: Dank zij de aanmoedigingspremies voor gezinshereniging van allochtonen kon de nieuw-Belgwet ten volle renderen. De versoepeling van de asielregeling mag hierbij evenmin vergeten worden ( enkel Amerikanen waren nog uitgesloten ). Een en ander zorgde voor een gestage groei van de Belgische bevolking ( en dat was toch nodig om de vergrijzing tegen te gaan , niet ? ) . Vooral de cijfers in het Kalifaat Hasan-twerpen en Kalim-burg waren symbolisch voor het goed bestuur. De werkloosheidsuitkeringen waren gedecimeerd, de staatsjobs hadden immers een exponentiële groei gekend, een moslim kon nog maximum 4 vrouwen hebben, die niet op de arbeidsmarkt werden opgenomen, zodat enkel nog OCMW ( Onderhoud door Christenen van Moslims en Walen )- uitkeringen en de verhoogde kindergelden enige opvolging vroegen . De verplichting om een hoofddoek te dragen was beperkt tot buitenhuis. In de geslotenheid van de huiskring hoefde het nu niet meer ( zolang er geen bezoek kwam, wel te verstaan ). Het regime was bovendien uiterst tolerant tegenover de christenen, De christelijk belastingstarieven waren amper 20% hoger dan deze van de Moslims.
Ongelovige honden werden meedogeloos vervolgd en het land uitgewezen en dat zou nog verscherpt worden. De Joden vormden geen echt probleem meer want die waren bij het verdwijnen van de diamanthandel uit de Peh-li-Kahan-straat , eveneens zo goed als verdwenen. De bouw van Moskeeën was nooit zo florerend gebleken, van werkloosheid in de bouw was dan ook nauwelijks sprake. En iedereen weet dat het als het in de bouw goed gaat, het overal goed gaat!
Het was duidelijk dat de enige oppositiepartij VB ( Vlottend Blok ) geen schijn van kans meer maakte en op sterven na dood was. In Borgerokko behaalde ze nog amper de kiesdrempel .
Grote verasingen in de uitslag waren dus uitgesloten. Bin- Pah-Trik zou zo goed als zeker nog een nieuwe legislatuur volmaken .
Alleen spijtig dat de verkiezingsvrijdagen niet meer zo spannend waren als dat zondags het geval was in het prille begin van de 21-ste eeuw.

happy slapping

De laatste tijd komen meermaals busincidenten in het nieuws. Misschien nuttig , om verwarring te voorkomen, toch de meest voorkomende vormen van busincidenten even te overlopen en te illustreren met een voorbeeld.

1) klassiek busincident ; voorbeeld : Jongeren worden aangemaand om wat minder amok te maken en slaan de aanmaner ( Guido De Moor) gewoon dood . Dit soort incidenten dient wel vermeld in de pers . actie: diepgaand onderzoek of er geen ' uitlokking ' in het spel was door De Moor, daarna de " vermoedelijke daders " zo snel mogelijk op vrije voet stellen.Verdere onmiddellijke structurele maatregelen zijn niet nodig. Wel zal een commissie een veiligheidsplan opstellen.

2) speels busincident ; voorbeeld : Jongeren provoceren reizigers, lokken een vechtpartijtje uit dat ze per GSM filmen en op internet verspreiden. In vaktermen noemt men dit soort incidenten " happy slapping ". Eigenlijk gewone onschuldige pesterijen zoals gisteren het geval in Waregem.
Matige persbelangstelling. actie: 9 ' jongeren ' mogen na verhoor beschikken. Minister Katleen Van Brempt schuddebolt van verontwaardiging en zal camera(s plaatsen.

3) Ruw busincident; voorbeeld : verschillende incidenten deze week in het pajottenland en Brussel. De jongeren slaan en dreigen met messen en trachten op een ruwe wijze zich meester te maken van de dagontvangsten van de chauffeur. Actie: geen, wegens daders ontsnapt. Minister Katleen Van Brempt verschijnt knikkebollend voor de kamera ( zodat ze amper in beeld te houden is ) en verklaart dat de maatschappij tot haar verbazing ' verruwt' en dat ze haar verantwoordelijkheid zal opnemen. Het veiligheidsplan zal versneld uitgevoerd worden ( busschauffeurs zijn immers in staking gegaan ) . 20 " lijnspotters " zullen aangeworven worden. De mensen ( busreizigers ) zelf moeten echter ook hun verantwoordelijkheid opnemen.

PS: weet je nog hoe Katleen zich verzette tegen een uitbreiding van de bevoegdheid van de controleurs, om naast de vervoerbewijzen ook persoonsbewijzen te checken wanneer daartoe aanleiding zou bestaan?

Heerlijk land !

be prepared

Nog slechts een volle week 50-er. Dus nu of nooit !
Wat kan er als 50-er , en niet meer als 60-er ?
Verdomd moeilijke vraag. Een ding is zeker, de periode waarin men zich kan verschuilen achter jeugdzondetjes en naieve onervarenheid is dan wel definitief voorbij. Niet zo voor de periodes van verwondering en ( soms pijnlijke ) confrontatie met verkeerd ingeschatte menselijke psyche, ijdelheid, comedie en hebzucht.
Die laatste gedragspatronen zullen wel complex en ondoorgrondelijk blijven zolang de mensheid zal bestaan, en zullen tot ter dood onze weg kruisen .
Er zich tegen wapenen is zo goed als onmogelijk, omdat er geen eenduidige remedie tegen bestaat.
Aftasten, afwachten, twee keer nadenken..
Spijtig niet bepaald mijn sterkste eigenschappen.
Mijn vlieginstructeur zijn parool was " be prepared ".
Soms zei hij er ook bij: " de kunst is niet zozeer om de beste piloot te worden, de kunst is om een oude piloot te worden. Hijzelf was toen al een flinke 60-er.
Wellicht een wijze raadgevingen om bewust te onthouden.
Slotsom : Mijn beginvraag blijft een open vraag en vergt dus nog enige reflectie.
Overigens kan ik het eens vragen aan mijn vader, die is inmiddels een flinke 80-er, maar ik vrees dat hij het antwoord al vergeten is. ( voor zover hij erover gedacht heeft )
Feitelijk ben ik wat aan 't leuteren en geraak ik niet verder.
Ik zoek eigenlijk zoiets als in het mopje waar dhr. Verkade tegen dhr Verkoude zegt: Ik kan wel verkoude(n )zijn , maar jij kan nooit Verkade zijn !
Bovendien moet het een positieve actie zijn die de moeite waard is.
Ik kan niets bedenken, dat wijst erop dat er geen verschil is tussen 50-er en 60-er.
Is dat niet positief ?
En ik kan nog zeggen dat ik een " vijftiger " ben , dat wel !

mini-maatschappij

Vanmorgen mijn kleinzoon ( jongste boy ) zien voorbijtrekken over onze straatbedding ( nog altijd in wording ) op weg naar het nabije bospad en dat in klasverband.Tientallen kleuters/peuters in herfsttenue onder een priemend najaarszonnetje , vrolijk keuvelend en kirrend, terwijl ze de betovering van de uitbloeiende natuur meestal onbewust ondergaan.
Bewuste kennisvergaring is echter evenzeer aan de orde. Ik zie de juffrouw gesticulerend een tak met vermoeide bladeren showen, terwijl de dreumessen aandachtig toekijken en luisteren. De meesten toch , want ik merk ook een paar kliekjes minder aandachtige toehoorders, die ongetwijfeld meer leut beleven aan elkaars gezelschap en gebabbel achter de rug van de juf, wel te verstaan .
Ik maak de bedenking dat de groep voor mij, eigenlijk al een soort mini-afspiegeling vormt van de bonte maatschappij-samenstelling van de volwassenen-wereld.
Er zijn de plichtsgetrouwe ernstige karaktertjes die zichtbaar geinteresseerd de boodschap van de juf volgen vanop de eerste gelederen, in volgende slagorde een talrijker publiek dat overduidelijk een iets minder homogene uitstraling bezit, iets of wat afwezig, iets of wat meer passief, maar toch nog duidelijk in de pas lopend. Op enige afstand van dit peleton , 2 formaties die klaarblijkelijk al minder betrokken zijn: een eerder stil stelletje deelnemers , die eerder dromerig-slenterig het gebeuren bekijken en ondergaan , en een groepje belhamels die zich overduidelijk amuseren, duwke-trek spelen, met enig gekir en gejouw als begeleidend ambiance-geroffel...
Over twintig jaar vormt deze lichting de motor van onze maatschappij .
Welhaast overtuigd dat dan dezelfde categoriën ( met enige onderlinge verschuiving ) terug te vinden zijn.
Merkwaardig, vind ik ! Zegt de volksmond niet, spijts alle zwaarwichtige opvoedingsbeschouwingen : ' het zit erin van kleins af aan ' ?

Saint Patrick

Heilige Patrick heeft een Monstersucces geboekt, VB is tegengehouden. De regimepers heeft zendtijd en ruimte te kort om Patrick de hemel in te prijzen. Ik erken graag dat sluwe Patrick het spel inderdaad goed gespeeld heeft, wel benieuwd hoeveel nieuwe Belgen en allochtonen zijn stemmenaantal beïnvloed hebben ? Dat VB op Vlaams niveau cijfermatig de grootste winnaar is ( zelfs in A +0,5 ) verdient amper aandacht. Euforie alom, de nieuwe truuk heet " afspiegelingscolleges " U weet wel , we gunnen onze verliezende tegenstrevers ook wat postjes en iedereen is tevreden en loopt in de pas. Toch ' goed voor de mensen ' nietwaar? Dus Monstersucces nu laten volgen door een Monstercoalitie!
We dronken een glas , we deden een plas, en alles bleef gelijk het was.

UPDATE: 1 op 3 SPa -verkozenen blijken allochtonen te zijn ! Als dat geen historische doorbraak is, weet ik het ook niet meer ! Nogmaals Bravo, Patrick!
Bovenstaand gezegde geldt niet lang meer, want het zal niet blijven gelijk het was, het scharniermoment voor de allochtone machtsgreep is bereikt...

knock-out

Uitgeblust , enigszins murmw geslagen, futloos... geen blog !

bitterheid

In het UZA waken pompen, compressoren, sondes, monitoren , processoren, medicijndoseerders en accessoires allerhande, in een complexe verstrengeling van leidingen en kabels over de vitale functies van een mens. Een gevecht dat soms door wetenschap en inzet van medische zorgverstrekkers wordt gewonnen, maar soms wordt verloren...
Veel kan, niet alles...

Als men er van dichtbij wordt mee geconfronteerd, wordt duidelijk dat artsen en verplegers een uiterst moeilijke en delicate opdracht vervullen. In onze betweterige maatschappij ook niet altijd naar waarde geschat , want meer en meer onderhevig aan kritiek ( vooral van allesweters die eigenlijk zelf niets hoeven te bewijzen en in wezen geen jota van de medische wetenschap afweten ) . Populistische natuurgeneeswijzen , meditatie, kruidenbrouwerij, hypnose, acupunctuur, magnetisme... liefst met hoog kwakzalversgehalte en verkondigd in de feel-good tijdschriften of op internet, hebben immers van iedereen een medisch expert gemaakt.

Maar dat terzijde.
Er is een goed mens gestorven die ons dierbaar was.
Een wrang gevoel van machteloosheid en onrechtvaardigheid blijft over.

Vandaag

Oktober kon niet slechter beginnen. Mijn schoonbroer doet een ongelukkige val van de trap met evenwel zware gevolgen. Ambulance, MUG, intensieve zorgen, coma, bang afwachten.
De relativiteit der dingen verdringt plots alle dagdagelijkse probleempjes die wij toch o zo belangrijk vinden.
Je ziet terug alles anders, waarover zaten wij eigenlijk te zeuren ?
Ik denk aan een ander gezegde van mijn vader: je moet geluk hebben in het leven! Een stomme val, die evengoed niet had kunnen gebeuren of evengoed veel minder ernstige gevolgen kon gehad hebben geven een wending aan iemands bestaan en veranderen bruusk alle plannen die een mens geneigd is te maken. Geen barbecue vanmiddag, geen terrasje vanavond, geen uitstap morgen...
Iets als fatum bestaat dus wel degelijk !
Een klok wordt stilgezet en we weten zelfs niet of ze terug op gang komt.
De nietigheid van onze ambities wordt weer duidelijk. 'Opzij opzij opzij, we hebben ongelofelijke haast' wordt een potsierlijk gezegde.
We moeten koesteren wat ons dierbaar is, vandaag ! Gisteren is reeds voorbij en morgen is onzeker.