Vandaag

Oktober kon niet slechter beginnen. Mijn schoonbroer doet een ongelukkige val van de trap met evenwel zware gevolgen. Ambulance, MUG, intensieve zorgen, coma, bang afwachten.
De relativiteit der dingen verdringt plots alle dagdagelijkse probleempjes die wij toch o zo belangrijk vinden.
Je ziet terug alles anders, waarover zaten wij eigenlijk te zeuren ?
Ik denk aan een ander gezegde van mijn vader: je moet geluk hebben in het leven! Een stomme val, die evengoed niet had kunnen gebeuren of evengoed veel minder ernstige gevolgen kon gehad hebben geven een wending aan iemands bestaan en veranderen bruusk alle plannen die een mens geneigd is te maken. Geen barbecue vanmiddag, geen terrasje vanavond, geen uitstap morgen...
Iets als fatum bestaat dus wel degelijk !
Een klok wordt stilgezet en we weten zelfs niet of ze terug op gang komt.
De nietigheid van onze ambities wordt weer duidelijk. 'Opzij opzij opzij, we hebben ongelofelijke haast' wordt een potsierlijk gezegde.
We moeten koesteren wat ons dierbaar is, vandaag ! Gisteren is reeds voorbij en morgen is onzeker.