mini-maatschappij

Vanmorgen mijn kleinzoon ( jongste boy ) zien voorbijtrekken over onze straatbedding ( nog altijd in wording ) op weg naar het nabije bospad en dat in klasverband.Tientallen kleuters/peuters in herfsttenue onder een priemend najaarszonnetje , vrolijk keuvelend en kirrend, terwijl ze de betovering van de uitbloeiende natuur meestal onbewust ondergaan.
Bewuste kennisvergaring is echter evenzeer aan de orde. Ik zie de juffrouw gesticulerend een tak met vermoeide bladeren showen, terwijl de dreumessen aandachtig toekijken en luisteren. De meesten toch , want ik merk ook een paar kliekjes minder aandachtige toehoorders, die ongetwijfeld meer leut beleven aan elkaars gezelschap en gebabbel achter de rug van de juf, wel te verstaan .
Ik maak de bedenking dat de groep voor mij, eigenlijk al een soort mini-afspiegeling vormt van de bonte maatschappij-samenstelling van de volwassenen-wereld.
Er zijn de plichtsgetrouwe ernstige karaktertjes die zichtbaar geinteresseerd de boodschap van de juf volgen vanop de eerste gelederen, in volgende slagorde een talrijker publiek dat overduidelijk een iets minder homogene uitstraling bezit, iets of wat afwezig, iets of wat meer passief, maar toch nog duidelijk in de pas lopend. Op enige afstand van dit peleton , 2 formaties die klaarblijkelijk al minder betrokken zijn: een eerder stil stelletje deelnemers , die eerder dromerig-slenterig het gebeuren bekijken en ondergaan , en een groepje belhamels die zich overduidelijk amuseren, duwke-trek spelen, met enig gekir en gejouw als begeleidend ambiance-geroffel...
Over twintig jaar vormt deze lichting de motor van onze maatschappij .
Welhaast overtuigd dat dan dezelfde categoriën ( met enige onderlinge verschuiving ) terug te vinden zijn.
Merkwaardig, vind ik ! Zegt de volksmond niet, spijts alle zwaarwichtige opvoedingsbeschouwingen : ' het zit erin van kleins af aan ' ?