wheels

Wij hebben de luxe om dicht bij een bos te wonen. In de voorstad van een stedelijk gebied is dat bijgevolg een trekpleister voor wandelaars. Het bospad in kwestie maakt bovendien deel uit van een bewegwijzerde wandelroute, zodat het redelijk populair is van zodra het weer het enigzins toelaat. Met mijn kleinkinderen maak ikzelf uiteraard ook met regelmaat gebruik van deze faciliteit, zodat ik de populatie van de wandelaars al menigmaal heb kunnen bestuderen. Bovendien kan ik vanuit mijn woning de diverse specimen van natuurminnenden zien voorbij trekken. En deze laatsten zijn er in alle formaten en soorten. Zij dragen ook de meest uiteenlopende ornamenten naargelang de weersomstandigheden . Soms wel grappig om gade te slaan.
Ook grappig maar tevens enigszins roekeloos vind ik de talrijke " joggers " ( eveneens van alle leeftijden en behept met de meest diverse " loopstijlen " : Zweten en naar adem happen terwijl hun blik naar nergens gericht is , is zowat een gemeenschappelijk kenmerk van al deze sportievelingen. Sommigen vertonen echter dermate " verbeten" grimassen dat ik menigmaal de neiging krijg om reeds een ambulance te bellen, omdat ik vrees dat ze het einde van het bospad niet halen!
Dan heb je ook nog de fietsers, solitair, in kleine groepjes of in " semi-professionele formaties ".Die laatste categorie lijdt aan het ' Tom Boonen' -syndroom en zou men beter verbieden op boswegeltjes, veelkleurig, dat wel , maar tevens uiterst gevaarlijk !
Al bij al ben ik best tevreden met dit stukje natuur in de nabijheid en de gebruikers ervan.
Minder gelukkig ben ik met de hondachtigen die van boom naar struik trekken om hun behoefte daar in geuren en kleuren te deponeren.
Eindbalans niettemin positief !
Een mens kan er al eens kuieren en mijmeren over de dingen des levens. Zo was ik laatst op wandel met mijn kleinkind in de kinderwagen. Grootvader duwt kleinkind en geniet ervan. In de verte zie ik een wandelaar naderen die eveneens een wagentje voor zich uitduwt. Deze keer is het echter een kleinkind die haar stokoude grootvader in zijn rolstoel duwt. Zwijgend kruisen wij elkaar met een lichte beleefdheidknik ! Alhoewel ik eerst van plan was een " geestige" opmerking te maken. Wellicht beseften wij beiden tijdig dat in onze ontmoeting de kern van het leven gesymboliseerd werd. Twee beelden van wagentjes op wielen die start en aankomst van de menselijke aanwezigheid op deze aardbol uitdrukken!
Ik werd er even stil van en het deed mij denken aan de bovenstaande cartoon , waarin "the wheels of live " eveneens de revue passeren . ( alhoewel: corbillard ontbreekt nog mijns inzien )
Keep moving !