Even schrikken .

Zondag ontmoette ik een vroeger buurmeisje van mijn ouders, waar ik als kind nogal eens mee optrok en die nog altijd de kunst verstaat om een gezelschap op haar manier te entertainen. Recht voor de raap, klinkt het niet dan botst het, en maniërisme komt er helemaal niet bij te pas. Een kont is een kont en stront is stront!
Deze keer was het niet anders . Haar namiddaguitstap naar het plaatselijk legerkamp ( ingevolge open monumentendag ) werd in geuren en kleuren uit de doeken gedaan en ontlokte menig lachsalvo bij de toehoorders. Met name een rondrit met de " jeep " ( spreek uit zjeep ) , was de topper van de namiddag geweest , afgewisseld met de nodige" hoegaarden " die slechts 1€ kostten.
Tot zover niets aan de hand. In de loop van het gesprek komt echter plots ter sprake dat het buurmeisje ondertussen 70 is geworden.
Even stokte mijn adem, ik had dat wel kunnen weten, maar een mens staat daar gelukkig niet constant bij stil. Zeker niet in haar geval waar de energie en enthoesiasme van een vijftiger bij tekort komen !
U hebt al begrepen dat ik binnen korte tijdspanne ook 60 wordt. Plots realiseerde ik mij dat dat maar 120 maanden meer te gaan is, en flitste het beeld van mijn moeder ( en schoonouders ) ,die amper de leeftijd van 70 gehaald hebben mij voor de geest!
Even een beangstigend gevoel dat weliswaar direct over was.
Niettemin, iets om over na te denken...( maar niet te lang, want een maand is zo voorbij).