Septembergevoel

Blijkbaar bestaat er zo iets als een septembergevoel. Dat zal wel, maar ik kan mij voorstellen dat dat dan uiteenlopende dimensies aanneemt, naargelang de situatie van de ' voeler '.
Persoonlijk roept deze periode van het jaar voor mij eerder beelden op van berusting en weemoed. Terwijl voor velen september ongetwijfeld een nieuwe start symboliseert. De vakantie is definitief voorbij, dus nu terug ertegen aan ! nieuw schooljaar, nieuw werkjaar, als over enkele weken de bladeren vallen is de kunst om al mentaal uit te zien naar het nieuwe voorjaar dat zeg maar over 25 weken zich weeral terug zal aankondigen. " Het" septembergevoel bestaat dus niet, " mijn en uw " septembergevoel kunnen zich immers als vuur en water verhouden.
Zo waren wij gisteren genodigd op het trouwfeest van mijn vroegere zakenpartner. Het is uiteraard niet aan mij om zijn septembergevoel te doorgronden, maar alleszins was er van een herfstsfeer geen sprake. Ik heb mijn collega 30 jaar gekend in de gezegende status van vrijgezel en zag hem nu dus vooreerst in zijn nieuwe burgerlijke staat. Met een jonge bevallige ega aan zijn zijde , straalden beiden optimisme en gloria uit. Je zou voor minder uiteraard. Het feest was dan ook zoals ik hemzelf ken, af !
Vroeger hadden wij al eens ' normale ' zakelijke meningsverschillen, wellicht ingevolge botsing van onze karakters. Ik besliste al eens impulsief, zijn leuze was ' haast en spoed is zelden goed '.
Het resultaat is wel dat er verschil is ontstaan in ons septembergevoel , meer bepaald 33 jaar verschil.