Verwenning

Afkoelingsperiode tot oudjaar, althans voor velen onder ons, voor even zovelen echter zal de werkdruk niet afnemen. Zo ondermeer voor mijn dochters-dokters waarvan er eentje zelfs van wacht is tijdens de jaarovergang ( dat belooft ). Op den duur vergeet men als gepensioneerde dat er nog moet gewerkt worden ook , de afwezigheid van die dagelijkse arbeids-tredmolen , die men vroeger heel gewoon vond, went immers redelijk snel.
Wenning en verwenning is nu eenmaal een eigenschap die ons is ingebakken. Ik zei al dat ik in de " bouw" actief was. Daar is de eindejaarssluiting ( 2 weken ) een doodnormale zaak geworden, nochtans schat ik dat dat pas halverwege de tachtiger jaren ontstond , als compensatie van een verdere werktijdverkorting naar 37 h 20 /week ( terwijl men dan toch 40 uur bleef werken ) Ontwikkelingen die op zichzelf niet af te keuren zijn, maar samen met tal van andere " schijn-verworvenheden " onze arbeidskost altijd maar de hoogte hebben ingedreven, zonder dat de gevolgen van concurrentieverzwakking op termijn werden ingecalculeerd. Ik heb de tijd gekend dat iedere werker zijn werkkledij door moeder de vrouw samen met de huishoudelijke wasbeurt liet reinigen. Ho, maar , dat kon plots niet langer: de baas zou daar voortaan voor zorgen. Ieder zijn eigen handgereedschap ( mits een forfaitaire tussenkomst door de patroon ) zorgde er voor dat ieder geneigd was uitermate zorg te dragen voor zijn bezit. Afschaffen ! De patroon stelt alle electrisch handgereedschap ter beschikking. Gevolg : herstel- en vervangkosten en diefstal stijgen spectaculair. Doet mij eraan denken dat wij ook een douche moesten voorzienin de sanitaire ruimtes , die in 30 jaar NOOIT gebruikt is . In de jaren 9o kwam dan de fenomenale inbreng van kwaliteitsborging ( iso) en veiligheidscertificaten ) waardoor de administratieve- en controle kosten alleen maar nog meer de hoogte ingingen , zonder dat de baten ook maar enigzins in verhouding stonden tot deze verplichtingen.
Schoenen met stalen tip, helmen, stofmaskers, veiligheidsbrillen, handschoenen...een astronaut heeft soms meer bewegingsvrijheid!
Ik wil maar zeggen, men is bezig met reglementjes en regelgeverij waardoor de aangestelden hiervoor ( vakbonden, certificatie-instellingen, beroepsfederaties...) vooral zichzelf een dienst bewijzen door hun eigen job hiermee gewichtig te maken. Resultaten zijn volgens mijn bescheiden aanvoelen ( 32 j ondernemerschap ) zeer mager, maar de kost is wel aanzienlijk!
En over alles moet natuurlijk tot in den treure vergaderd worden en verslagen opgemaakt: toolboxmeetings, werfdagboeken, syndicale meetings, teamspirit onderhouden...
Ik vat het samen als volgt : inspraak zonder inzicht, leidt tot uitspraak zonder uitzicht!

Het ergste is dat deze reglementitis op den duur een eigen leven gaat leiden en de blik afwent van de kern van de zaak : creëren van toegevoegde waarde !