Ezel

Het was 10 jaar geleden dat ik in Luxor was. Een mens verwacht dan enige progressie in het stadsbeeld. Nope ! De vervelende calleche-menners, de gammele klaxonerende Peugeot taxi's, de opdringerige souvenirslijters, de bedelende kinderen, de felouka-zeilers ... zijn er nog altijd , weliswaar met gsm ditmaal ! De nijlcruisers eveneens en in veel groter aantal ( Scribe niet gevonden ). Eens voorbij de Nijlpromenade met de luxe hotels en de talloze boetiekjes, waant men zich terug in bijbelse tijden. Vervuilde stegen zonder verharding of riolering , bouwvallige behuizing afgewisseld met open stortplaatsen, ezel en kar , hier en daar een autowrak als anachronisme... Een bodemsaneringsdecreet is zeer zeker geen prioritaire bekommernis, CO2-heisa evenmin.

Kortom , een duizendjarig hoogontwikkeld rijk verviel tot een verpauperde ontwikkelingsmaatschappij.

Leerrijk, dat wel ! Mijn vrouw en kroost hebben zichtbaar meegenoten van deze ervaring in een heerlijk winterzonnetje ( 25°).

Een aanrader!