vaandel

De fanfare van mijn dorp had zoals dat hoort een imposante vaandeldrager. Ik zie de man nog paraderen met haast hilarische serieux en trots. Mijn zus was destijds nog tambour-majoor ( nu nog enigszins, maar dan in overdrachtelijke betekenis ) van de majoretten , die enige kleur aan de parade moesten brengen. Van het vaandel zelf, herinner ik mij enkel nog de lijfspreuk en tevens de benaming van het" troepje ongeregeld" : ' Willen is Kunnen ' . Simpele woorden maar met grote diepgang en wijsheidsgehalte!

Een duur reclamebureau kan een betere one-liner nauwelijks bedenken . Drie woorden waarin de kern van de levenskunst vervat zit.

In goede en kwade tijden blijft " willen " immers essentiëel, want " niet meer willen " is nefast.

Triviaal, maar het is niet anders. 'Moed houden' blijft hierbij de boodschap.

Remember: ' ik kloeg dat ik geen schoenen had, tot ik iemand ontmoette die geen voeten had '( Indisch gezegde )