Parijs-Roubaix

Met "la gloire de mon père" en " le chateau de ma mère " heeft Marcel Pagnol twee pareltjes van de franse film op zijn naam gezet. In dit tweeluik tekent hij de dagdagelijkse daden, gevoelens en betrachtingen van de modale fransman. De meesten onder ons zullen er zichzelf in herkennen.

Ik denk er vandaag aan omdat ik dit stukje zou kunnen betitelen als " la gloire de grand-père ".

Mijn little boy heeft immers een volgende mijlpaal in zijn levensloop genomen! Hij is nu een mobiele burger geworden. Hij heeft de gyroscopische werking van de fiets doorgrond en verplaatst zich voortaan autonoom.

Soms heeft een mens niet veel nodig om fier te zijn! ( merk op dat zelfs kasseipaden hem niet afschrikken ! )

Eddy Merckx en Tom Boonen zijn ook zo moeten beginnen, niet?

Trouwens , ik ben benieuwd of deze laatste vandaag in Parijs-Roubaix even vlotjes " rechtop" zal blijven ?